Biopsja cienkoigłowa aspiracyjna

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (BAC) to metoda pobierania materiału komórkowego (cytologicznego) poprzez nakłucie tkanki cienką igłą. Materiał jest aspirowany po przyłożeniu podciśnienia (podciśnienie zwykle jest wytwarzane przez pociągnięcie tłoka strzykawki podłączonej do igły). W badaniu wykorzystuje się zmniejszoną łączność między komórkami zmienionych zapalnie lub nowotworowo tkanek. Pobrane komórki są następnie badane pod mikroskopem przez patomorfologa. Jest to metoda małoinwazyjna, nie wymaga znieczulenia ogólnego.

Biopsję cienkoigłową stosuje się do ustalenia rozpoznania wyczuwalnych i niewyczuwalnych guzów (ale widocznych np. w badaniu USG). Biopsja guzów niewyczuwalnych palpacyjnie przeprowadzana jest m.in. pod kontrolą USG, tomografii komputerowej czy mammografii, a zabieg określa się wówczas mianem biopsji celowanej. Najczęściej wykonywanymi badaniami tego typu jest biopsja guzów piersi, tarczycy oraz węzłów chłonnych. Biopsja pozwala na ustalenie rozpoznania w przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego piersi. Rozpoznanie raka sutka może być postawione jedynie w oparciu o wynik badania cytologicznego lub histopatologicznego materiału pobranego z guza. W przypadku guzów tarczycy samo USG nie wystarcza do rozróżnienia, który guz jest guzem łagodnym, a który nowotworowym. Biopsja cienkoigłowa guza pozwala na wczesne rozpoznanie zmian nowotworowych, a co za tym idzie także na wczesne i skuteczne leczenie.